ദേ, അവിടെയാണെന്റെ
ഹൃദയം.
പൂമ്പാറ്റകള്‍ പറക്കുന്നു.
നിഴലാഴങ്ങളില്‍
കുറിഞ്ഞിപ്പൂക്കള്‍ വിരിയുന്നു.
രാത്രിയിലെന്റെ ഹൃദയത്തില്‍
നീല വെളിച്ചം.
തീരെ കനം കുറ-
-ഞ്ഞുയര്‍ന്നു പറക്കുന്നു,
കവിത മുളച്ച ചിന്തകള്‍.
ഉരുകുന്നുവെങ്കിലും
ഹൃദയം നഷ്ടപ്പെടാതലയട്ടെ,
നിന്നിലേക്ക്...!
- രാകേഷ് രാഘവന്‍
പ്രവാസം ഒരു കടലോ മരുഭൂമിയോ, എന്തൊക്കെയോ ആണ്. കര കണ്ടെത്തി എന്ന തോന്നല്‍ ഉണ്ടായ ഉടനെ സത്യം എന്താണെന്ന് മനസിലാക്കിത്തരുന്ന അവസ്ഥ. കടല്‍ പക്ഷികളെപ്പോലെ വലിയൊരു കടല്‍ ( കടബാധ്യത ) കടക്കാന്‍ കച്ചകെട്ടിയിറങ്ങുന്നവര്‍, കുറേ മുന്നോട്ടും പകുതി പിന്നോട്ടും പിന്നെ എല്ലാ ഭാഗത്തോട്ടും പറന്നു കര തേടുന്നവര്‍. ഒടുവില്‍ ഒന്നിനുമാകാതെ തളര്‍ന്നു വീഴുന്നവര്‍. ഒരിക്കല്‍ അകപ്പെട്ടാല്‍ കുടുങ്ങിപ്പോകുന്ന ചിലന്തിവല. ആഗ്രങ്ങള്‍ക്കു മീതെ സ്നേഹിക്കുന്നവരുടെ പുഞ്ചിരിക്ക് നിറം നല്‍കാന്‍ അദ്ധ്വാനിക്കുന്നവര്‍, ഒടുവില്‍ സ്വന്തം ആഗ്രഹങ്ങള്‍ തൊണ്ടയില്‍ വിങ്ങി ശ്വാസം മുട്ടുന്നവര്‍. പ്രവാസി, മൂക്കു തുളക്കുന്ന അത്തറു പൂശി കട്ടച്ചോര വിയര്‍ത്തുപോയതിന്റെ മണം മറക്കുന്നവര്‍...
- രാകേഷ് രാഘവന്‍
മലമുകളില്‍ നിന്ന്
ദൈവം ഒരിക്കല്‍ നഗ്നനായിറങ്ങി.
സൂര്യകാന്തിപ്പൂക്കളും
നെല്‍ച്ചെടികളും കടന്ന്
ഹവ്വയുടെ മുന്നിലെത്തി.
അപ്പോഴേക്കും
ആദം കൊടുത്ത ആപ്പിള്‍ തീര്‍ന്നിരുന്നു.
നിരാശനായ ദൈവം
ഇടവഴിയിലെ
ആളൊഴിഞ്ഞ വീട്ടില്‍ കയറിയിരുന്നു.
അങ്ങനെ ജ്നാനിയായി.
- രാകേഷ് രാഘവന്‍
